Per 1 januari 2015 a.s. worden er weer nieuwe contracten afgesloten met de openbaar vervoersmaatschappijen in onze regio en zullen we weer zien welke delen van Son en Breugel verstoken worden van busvervoer doordat er andere routes worden gereden, bushaltes worden afgebroken enz. Op dit moment is het al zo dat je zeker niet oud en gebrekkig moet zijn als je in de woonwijk ’t Zand woont, want dan moet je minimaal 3 kilometer lopen naar de dichtstbijzijnde bushalte! Openbaar vervoer is hard nodig voor sommige minder draagkrachtige groepen mensen die zich naar de voorzieningen willen laten vervoeren zoals ziekenhuizen, de fysiotherapeut, de huisarts, de apotheek enz. enz. Doordat minder mensen gebruik maken van openbaar vervoer, wordt er op openbaar vervoer vervolgens weer bezuinigd en de vervoersdichtheid nog verder verminderd en zo gaat de vicieuze cirkel maar door. Hierdoor raken hele delen van het platteland maar ook van de plattelandsgemeenten verstoken van openbaar vervoer. De vervoersmaatschappijen trekken zich terug uit de samenleving en er komt niets voor in de plaats.
De analogie dringt zich op met de terugtrekkende overheid die kleiner, kostenefficiënter en doeltreffender wil werken. Het gaat dan niet om de wegen die bussen berijden, maar met name om de digitale snelweg waarvan de overheid zich graag bedient wat betreft haar dienstverlening aan de burgers. De lokale overheid met name, dus de gemeente, wil dat burgers afspraken met ambtenaren via internet en als dat al lukt (gelukkig is er nog een telefonisch alternatief) kom je in het gemeentehuis bij een elektronische paal uit waar je je kenbaar moet maken en waarin je je afspraak moet bevestigen. Leuk bedacht allemaal, maar zitten we daar nou op te wachten? Is dat de manier om het contact tussen burger en de lokale overheid te versterken? Wie heeft dat bedacht? Wat doen we dan met mensen die al of niet bewust digibeet zijn en niet de trotse bezitter zijn van een smartphone, tablet, transformer, laptop of desktop en die niet willen of kunnen om gaan met genoemde moderne communicatiemiddelen? Ook hier treffen we vooral veel ouderen en laaggeletterden aan, maar ook anderen die op die manier worden uitgesloten van dienstverlening door de lokale overheid. Ik heb de indruk dat men zich meer druk maakt over laaggeletterdheid dan over digibeten.
Een ander voorbeeld is het feit dat de raadsstukken niet meer op papier verspreid worden (scheelt natuurlijk een hoop bomen!) maar uitsluitend digitaal. Fractievolgers en mensen die zich actief betrokken voelen bij de lokale politiek en die we uit democratisch oogpunt zouden moeten koesteren en die niet in het gelukkige bezit zijn van de modernste speeltjes hebben het nakijken en de gemeente? De gemeente vindt het wel prima zo, want het is goedkoper en moderner om het zo te laten. Maar weer worden mensen uitgesloten die zich wel betrokken voelen maar geen alternatieven krijgen aangereikt om kennis te kunnen nemen van de gemeentelijke dossiers. Waarom niet in beperkte mate toch nog papieren dossiers beschikbaar stellen voor hen die geen alternatief hebben?
Op deze manier sluiten we te veel mensen uit. De samenleving wordt sowieso steeds gecompliceerder voor mensen die niet mee (willen of kunnen) komen met de snelle technologische ontwikkelingen die worden aangegrepen om snelle kostenefficiënte maatregelen te nemen die met niemand rekening houden.
Rooie inkt is een artikelenreeks die verschijnt onder de verantwoordelijkheid van de fractie PvdA/GroenLinks Son en Breugel. www.pvda-groenlinks-sonenbreugel.nl Deze Rooie inkt is geschreven door Willem Buurke, oud raadslid.